พระคาถามหาราชเสน่ห์ (มนต์โบราณ)

 พระคาถามหาราชเสน่ห์

ที่สุดแห่งพระคาถาโบราณในหมวดมหาเสน่ห์ ถือเป็นเมตตามหานิยมที่หาอ่านได้ยากยิ่ง ครูบาอาจารย์ท่านถอดจากคัมภีร์ใบลานเพื่อส่งต่อเป็นวิทยาทานให้แก่ลูกหลาน โบราณท่านว่า "สารพัดที่จะใช้ได้ทางเมตตามหานิยม เป็นเสน่ห์แก่หญิงชายทั้งหลาย เสกสีผึ้งสีปาก เสกแป้งหอม น้ำมันหอม ทาหน้าทาตัว หรือจะเสกทำเป็นผงดินสอใส่ให้ผู้ที่เราหมายปองก็ได้ ตามแต่ปราถนาเถิด แก้วหาค่ามิได้เลย"  ถ้าเป็นในยุคปัจจุบัน ก็สามารถลงน้ำหอม หรือเครื่องสำอางค์ได้ ท่านใดประสงค์จะนำไปใช้ ขอให้ใช้เป็นเมตตาจิต เมตตาใจ เสริมความมีเสน่ห์ให้ตัวเรา อย่าถึงขั้นนำไปผูกจิต ผูกใจ กับผู้ใดเลยหนา มันไม่มีค่าอันใดดอก 

หากแต่บทโองการ หรือมนต์โบราณนั้น ท่านใช้ภาษาแทนตนว่า "กู" ในสายมนต์สีเทา ๆ จะค่อนข้างซับซ้อน และมีเนื้อความที่ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านและศึกษาเข้าใจความสักเล็กน้อย บทนี้จึงนำมาถ่ายทอดเพื่อให้เป็นกรณีศึกษาสำหรับผู้ที่ค้นคว้าเรื่องราวเกี่ยวกับพระคาถาโบราณ บทความหน้าว่าง ๆ จะมานำมนต์บทใดมาฝาก สามารถกดติดตามได้ที่เมนูด้านซ้าย

(หมายเหตุ : บทนี้ไม่อนุญาตให้คัดลอกไปเผยแพร่ในช่องทางเว็บไซต์หรือสื่อออนไลน์อื่นใดทั้งสิ้น อนุญาตให้คัดลอกไปศึกษาเป็นการส่วนตัวเท่านั้น) 

(ขอบคุณภาพสวย ๆ เจดีย์พุทธคยาจำลอง : วัดจองคำ ลำปาง)

อิติปิโส ภะคะวา สัมมาสัมพุทโธ นะโมพุทธายะ อิติปาระมิตาติงสา อิติสัพพัญญูมาคะตา  อิติโพธิมะนุปปัตโต อิติปิโส จะ เตนะโม คนทั้งหลายรักกู สะมาคะตา โสธายะ โอม ศรีสวัสดิ์เจริญ หน้ากูงามเหมือนพระจันทร์เมื่อวันเพ็ญ บุคคลเห็นคนรัก คนเห็นคนทักกูคุ้นเคย ด้วยเดชะพระพุทธเจ้าตรัสว่า อาวัมเม สุตัง เอกัง สะมะยัง ภะคะวา พิสวาสหลงไหล พิศมัยแนบเนื้อ ใจจิตคิดถึง เคล้าคลึงวิญญา วิชชาจะระณะสัมปันโน ยะทาโส สัมเพชะนา พะหูชะนา ปิเมตตา ปิกรุณา นะเมตตา โมกรุณา พุทเป็นที่รัก ธาให้เห็นประจักษ์ ยะให้ยินดี ยะหันตะวา ธาเมามัว พุทพาตัว เอามาหากู โมสมสู่ นะอยู่ด้วยกูจนตัวตาย อิตถีหิปูชิตัง สารพัดศัตรู วินาสสันติฯ 

ภัททิโย จะ มหาราชา สัพพะสิเนหาจะ ปูชิตา เสนาโกธา วินาสสันติ สันติโก โธวินาสสัยยะ ทุสะวะสัง อะยังคาถา มหาปุตโต นัตถิโต โส วินาสสันติฯ 

@ ปิโยเทวะมะนุสสานัง ปิโยพรหมานะมุตตะโม ปิโยนาคะสุปัณณานัง ปิณินทะริยัง นะมามิหังฯ 

@ โอม ละลวย มหาละลวย ใครเห็นหน้ากูงงงวย จงใจรักทักปราศรัย อ่อนละไมมาหากู สูรู้ว่ากูไปเนอ เออรัก สะวาหะ ฤ ฤา ฦ ฦา เอหิพรหมาจิตตัง พระวินัยยัง ฐิตังเฐตัง กะระณียัง จิตตัง จิตตัง ขันติ ขันติ ทุกขัง อะนิจจัง อะนัตตา กุสะลาธัมมา อะกุสะลาธัมมา อัพพะยากะตาธัมมา มุทุจิตตัง กัทเทเอหิ เมหันตะวา นะคุณะมัยหัง นะโมกขัง มะนาปัง ทิสสะวา สามิยงมะมะ พุทธัง คัจฉะ อะมุมหิ ธัมมัง คัจฉะ อะมุมหิ สังฆัง คัจฉะ อะมุมหิฯ

@ อะสังวิสุโลปุสะพุภะ นะมะพะทะ อิสะวาสุ มะอะอุ จิตตัง วา มานิมา อิตถิโย จิตตัง วา มานิมา ปุริโส จิตตังวา มานิมา รัญโญราชะปุตโต จิตตังวา มานิมา เทวีราชะปุตตี จิตตังวา มานิมา เสนาเสนียะมัจโจ จิตตังวา มานิมา พานิชโช จิตตังวา มานิมา สะมะณะพราหมะณา จิตตังวา มานิมา อิติชูชะโก ชาลีกัณหา เอหิจิตตัง ปิยังมะมะ มามากังนะ กังนิพพานัง ภุตะวานะกังปิยัง มะมะมา นางเอื้อยอารี นางอี้อาราม นางงามกาหลง นางจงภะคะวะดี เอหิพันธัง พันธะนัง สะวาหะฯ

@ โอม กามะติณณัง กามะตัมมัง กามะตัณหัง มัตติทายะ เอหิมาเม สะหัสสีเสปิเจ โปโส สีเสสีเส สะตังมุขามุเข มุเขสะตัง ชิวหา ชีวะกัปดปมะหิทธิโก นะสักโกติ จะ วัณเณตุฯ

ฝูงชนาชนทั้งหลาย เห็นหน้ากูงามประดุจดังท้าวมหาพรหม เร่งกลัวเร่งทักทายปราศรัยใจยินดี นาสังสิโม พุทธะสังมิ อิกะวิติ โสสะอะนิ นะอ่อนใจรัก โมชักมือนอน พุทสวมกอด ธาเสน่หา ยะเช็ดน้ำตา สูอยู่มิได้ ร้องไห้ ขาดใจตาย ว่ายน้ำมาหากู เอหิ อิตถีโย เอหิปุริโส มานี่มารัง ติฏฐายะ จะเรมาเร เอหิจิตตัง ปิยัง มะมะ นะรำพึง โมคิดถึง พุทนอนมิเต็มตา ธาทุรนทุราย ยะมาหากู นะโมพุทธายะ มะอะอุ มุทุจิตตัง ทิสสะวา มุขัง ทิสสะวา มะนาปัง ปิยัง มะมะฯ

@ มะอะอุสิวังพรหมา จิตตัง มานิมา อาปามะจุปะ ทีมะสังอังขุ สังวิธาปุกะยะปะ อาอีปูลเอ๋ย มึงเร่งรักแห่งกู คือสายสวาท คือพิสวาส มะอะโยนิอะ อะโยเรนตุหันตะวา มึงอย่าว่ากู อยู่ที่เคหาคีรีวาส กามกิเลสของอีปูลมาชุมนุมรุมที่ลมกูหายใจเข้าออก กูหายใจออกไปเข้าในใจมึง มึงหายใจออกมาเข้าในใจกู มานิมา ถ้ามึงมิมาก็เป็นกบฏต่อพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆเจ้า อัตถะ กูวางแก้วมึงบ่าซ้าย มึงวางแก้วกูบ่าขวา อัตถะ มึงเป็นลูกมนุษย์ กูเป็นลูกพระธรรม อัตถะ มานะจิตตัง อัตตะมะนะชิเนตุ อาคัจฉะติ มะนิสะระณัง อะระหังจิตตัง ปัญชัง ภะวิสสะติ ถามะสา อีสา อีสี อีมา อีมี อีนี่ อีนั่น อีทะขันธ์ อีนันทะโก ยะมาเรโส เอสิมะมะ จัตตุระภูตานัง อะหังภูตา อะหังพันธา วิกรึงคะเรฯ